سکوت پونه

ما۲۸از شهرمون خارج شدیم و ۲۹تا چهارم فروردین شیراز بودیم شیراز عالی بود عالی .و چهارم فرودین رفتیم بندر بوشهر و گناوه سرکی زدیم از ازدحام جمعیت و وضعیت نامطلوب گناوه فراری شدیم .از آنجا که خانواده ام هم مثل من از شلوغی و ازدحام بی زیرند راه منزل در پیش گرفتیم.سفر خوبی بود رفتنی باران و برگشتنی باران و باران و باران...پنج شنبه ۹فروردین من و محمد رفتیم سنندج اونجا هم خوب بود.تا اینکه دیروز صبح دوازدهم فروردین یکهو محمد تصمیم گ فت بریم مینی ورد ملایر و اونجا هم رفتیم و کلی عکس گر فتیم و سوغات محلی خریدیم.. سکوت پونه...

قرار بود هجدهم بریم کربلا .نشد جور نشد به جاش ۲۴رفتیم با عزیزترین ها.عالی بود شعف داشت خستگی داشت و درک داشت .درک عظمت و شکوه من در نجف تمام عظمت را دیدم وقتی به صحن شاه مردان رفتم عجیب ترین حس و قوی ترین حس .عظمتش مرا گرفته بود.شاه شهیدان مظلوم بود و عمو و عباس باب الحوائج و غربت رادر کاظمین و سامرا دیدم .شاها ی کوچک ما هم آمده بود و آین خردسال ما از کودکی هم آرام و مهربون و مظلوم و عشق...من رفتم و از آزمون جا ماندم دقیقا با بی برنامگی شان تمام ژحمات همکاران و هم درس های بهم ریخت آنها که آزمون دادند گفتند که چیزی از دست ندادی . زیارت امام حسین با هیچ چیز قابل قیاس نیست آزمون دی تبدیل شد ۲۸بهمنما دوم اسفند آمدیم هر چند یک هفته قبل رفتنمان اشکمان را درآورند خدایشان نگذرددوم اسفند آمدیم ودهم مهمونی تالار ما در فانوس بود هر چند به اکراه باز هم میگم خدا ازشان نگذرد سکوت پونه...

آخرین شب و آخرین لحظات سال۱۴۰۲.من در حالی که کنار خانواده عزیزم و پاره های تنم در هتل در منطقه ی ستار خان درشهر شیراز هستیم دارم یادداشت میزارم بماند به یادگار .سال ۰۲سال آهسته و بی آزار من بود در این سالمن ۴۰ساله شدم ولی از حق نگذریم اصلا چهل سالگیم معلوم نیست انگار کمترم میگن این معجزه دهه شصتی بودنه.... خلاصه به یکی از هدفهای رسیدم .بقیه هنوز باقی اند..تلاش و تلاش و هدف. انگیزه بیشترم آرزوست.من تیر ماه جراحی کردم خوب و بدش گذشت. محمد مریض شد و خدا رو شکر خوب شد. و کربلا رفتیم هرچند بازم نرمال رفتار نکر ن و آزارمون دادناز خداوند آسمان میخام که کم‌کم کنه سکوت پونه...